Wyższe Seminarium Duchowne Towarzystwa Salezjańskiego

Ogólne informacje

Wyższe Seminarium Duchowne Towarzystwa Salezjańskiego w Lądzie nad Wartą zostało powołane do życia w roku 1952. Jego podstawowym celem jest przygotowanie młodych salezjanów do kapłaństwa i pracy wychowawczej wśród dzieci i młodzieży. Absolwenci naszego seminarium pracują w parafiach, różnego typu ośrodkach wychowawczych i szkołach w Polsce, wielu krajach europejskich i praktycznie na wszystkich kontynentach. W okresie niemal sześćdziesięciu lat działalności z lądzkiego seminarium wyszło bez mała sześciuset nowych kapłanów.

Wraz z rozpoczęciem roku akademickiego 2008/2009 nastąpiło połączenie domów formacyjnych dla czterech polskich inspektorii salezjańskich i Okręgu Wschodniego z siedzibą w Moskwie. Od tego czasu młodzi salezjanie odbywają tu swoje studia filozoficzne, natomiast studia teologiczne odbywają się w Krakowie.

Dokładamy wielu starań, aby zapewnić naszym klerykom warunki sprzyjające ich rozwojowi ludzkiemu i intelektualnemu, poznawaniu charyzmatu salezjańskiego i dojrzewaniu duchowemu oraz nabywaniu doświadczenia pastoralnego-wychowawczego. Ich przygotowanie intelektualne odbywa się w ramach dwuletnich studiów filozoficznych.

Wspólnota seminaryjna stara się żyć i pracować w duchu rodzinnym, na który tak bardzo kładł nacisk św. Jan Bosko. Salezjanom zależy na budowaniu ciepłych i pogodnych relacji między sobą i z najbliższym otoczeniem. W takim właśnie duchu staramy się pogodnie i radośnie przeżywać naszą codzienność, na którą składają się: msza święta, modlitwa wspólnotowa i indywidualna, wykłady, ćwiczenia i studium indywidualne, wspólna rekreacja, sport, śpiew, praca fizyczną i odpoczynek. Radosnemu przeżywaniu codzienności sprzyja obcowanie z piękną przyrodą. Nasze seminarium jest bowiem usytuowane nad brzegiem Warty na terenie Nadwarciańskiego Parku Krajobrazowego.

Wielkim przywilejem mieszkańców naszego seminarium jest przebywanie w murach dwunastowiecznego pocysterskiego klasztoru i świadomość, że przez wieki miejsce to było uświęcane modlitwą mieszkających tu mnichów. Modlitwy cystersów zostały dopełnione cierpieniem franciszkanów prześladowanych przez władze carskie za wspieranie powstańców styczniowych oraz męczeństwem kapłanów, którzy przebywali w Lądzie w okresie drugiej wojny światowej. Hitlerowcy uczynili bowiem z lądzkiego klasztoru obóz przejściowy dla polskich księży, którzy byli następnie wywożeni do obozu koncentracyjnego w Dachau. Wśród przebywających tu w tym okresie duchownych na szczególną uwagę zasługuje postać biskupa Michała Kozala i ówczesnego dyrektora lądzkiej wspólnoty salezjańskiej – sługi Bożego ks. Franciszka Miśki, którzy wraz z towarzyszami zostali przewiezieni z Lądu do Dachau, gdzie zginęli śmiercią męczeńską. Jan Paweł II beatyfikował bp. Kozala podczas mszy świętej w Warszawie w dniu 14 czerwca 1987 roku. Proces beatyfikacyjny ks. Franciszka Miśki jest w toku.

Lądzki klasztor od wieków stanowił na terenach wschodniej wielkopolski zarówno centrum duchowe, jak i ośrodek polskości. Ponadto stanowił silne centrum kulturowe promieniujące na szeroką okolicę. O znaczeniu tego obiektu świadczy przyznanie mu w roku 2009 przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego tytułu pomnika historii.