Instytut Kulturalny im. Chune Goldberga

Ogólne informacje

Instytut Kulturalny im. Chune Goldberga powstał by wspierać wszelkie działania pielęgnujące pamięć o bezpowrotnie utraconych wartościach przedwojennego świata XX wieku, a jednocześnie kreować rzeczywistość tak, by ratować zapomniane dziedzictwo społeczne i kulturalne, by współczesność była lepsza i mądrzejsza.
Kultura i sztuka: filmy, spektakle, koncerty, wernisaże - projekty edukacyjne dla szkół i wyższych uczelni - MODERN MEDIA SCHOOL: dla wszystkich, którzy chcieliby związać swą przyszłość z radiem lub telewizją oraz „LIFE FILM” - produkująca filmy, programy TV oraz reklamy - to tylko niektóre aspekty działalności Instytutu. Dysponujemy bowiem profesjonalnie wyposażoną klimatyzowaną salą ze znakomitym cateringiem, w której organizujemy wszelkiego rodzaju "eventy", których rodzaj zależy przede wszystkim od naszych gości.
A kim jest Chune Goldberg?
Chune zachował się gdzieś w przedwiecznych zapisach posiadając prawo dożywotniego użytkowania „jednej izby i przedpokoju” w nieruchomości RYNEK 10, w której mieści się teraz Instytut jego imienia.
Dlaczego?
Żydowski Rzeszów – mawiają Mojżeszów. Żydowski rynek, to poza gettem było. Chune mieszkał ponoć na Szpitalnej – też poza gettem.
Chune urodził się w 1894, albo w 1891. Był kupcem. Miał żonę Esterę i czwórkę dzieci. Czternastoletniego Abrahama, dziesięcioletniego Jekiela, ośmioletnią Sarę i dwunastoletnie dziecko, o którym nie wiadomo nawet, czy był chłopczykiem czy dziewczynką. Tak przynajmniej piszą jedyni ocaleli, dwaj bracia Estery. W czterdziestym drugim Estera miała 47 lat. W czterdziestym drugim w rzeszowskim getcie było piekło. Oni wszyscy tego piekła nie przetrwali. Mała Sara, Jekiel, Abraham, Estera, Chune i ich nieznane do dziś dziecko.
Jest też coś, coś co musiało stać się wcześniej. Coś co sprawiło, że Chune przez kogoś, Bóg jeden wie przez kogo, został obdarowany dożywotnio izbą i kawałkiem przedpokoju w kamienicy na Rynku. I wiedział, musiał wiedzieć, że to miejsce na niego czeka. Do samego końca. A ktoś, ten ktoś, kto go obdarował – wierzył, że mimo wszystko Chune przetrwał to piekło. Wierzył do tego stopnia, że złożył już po wojnie stosowny zapis. Z którego Chune nigdy nie skorzystał. Ani Estera, Sara, Jekiel, Abraham i nieznane do dziś dziecko.
Obiecałem kiedyś, że pamięć o Chune i jego rodzinie będzie miała dożywotnie miejsce na rzeszowskim Rynku i to jedno mogę zrobić na pewno.

Kuba Karyś
Instytut Kulturalny
im. Chune Goldberga