Duszpasterstwo Służby Liturgicznej i Ruchu Światło-Życie

Ogólne informacje

Ruch Światło-Życie czyli tzw. Oaza to ruch zrzeszający i formujący dzieci, młodzież i rodziny. Założył go w latach 50-tych XX wieku Sługa Boży ksiądz Franciszek Blachnicki. W archidiecezji krakowskiej istnieje od ponad 40 lat. Pierwsze ślady przenikania idei ruchu oazowego na teren Archidiecezji Krakowskiej miały miejsce już w 1967 przez obecność księży na rekolekcjach kapłańskich w Krościenku.
Jedne z pierwszych oaz parafialnych Archidiecezji krakowskiej istniały już w 1969 roku w Nowym Targu i w Kętach. W tym też 1969 roku młodzież oazowa z naszej archidiecezji brała udział w rekolekcjach w Krościenku.
Pierwsze rekolekcje oazowe w naszej Archidiecezji odbyły się w Olszówce koło Rabki (25 VI-11 VII 1971 r. - I turnus). Ośrodek ten zorganizowali i wyposażyli księża: ks. Władysław Gil, ks. Jan Głód, ks. Antoni Pawlita, ks. Krzysztof Sojka i ks. Tadeusz Szarek przy poparciu miejscowego proboszcza śp. ks. Stanisława Szańcy. Pierwszy turnus prowadził ks. Władysław Gil, drugi ks. Jan Głód. Były to rekolekcje I stopnia i wzięło w nich udział ponad 100 uczestników. Tę właśnie datę przyjmuje się jako początek oaz wakacyjnych w Archidiecezji Krakowskiej.
Na przestrzeni kolejnych lat powstawały następne ośrodki: Waksmund 1972, Sidzina Wielka Polana 1973, Rdzawka 1974, Rzyki k/ Andrychowa 1974, Trybsz Młyn 1975, Trybsz Kościół 1975, Bystra Podhalańska 1976, Kalwaria Zebrzydowska 1976, Juszczyn - Polany 1976.
W 1977 roku Archidiecezja Krakowska miała już 11 ośrodków. Największa ich liczba przypadła na rok 1986. Wtedy rekolekcje wakacyjne odbywały się już w 43 ośrodkach. Od roku 1979 w Archidiecezji są organizowane oazy dla rodzin Domowego Kościoła.
Ruch oazowy od samego początku otaczał szczególną opieką w naszej Archidiecezji jak i w Polsce ks. Kardynał Karol Wojtyła, obecny Ojciec Święty Jan Paweł II. Wyrażało się to odwiedzinami wszystkich wakacyjnych turnusów rekolekcyjnych, braniem udziału w ważniejszych wydarzeniach, oraz konkretną pomocą materialną i obroną przed szykanami władz państwowych. Ksiądz Kardynał Karol Wojtyła stał się szczególnym orędownikiem i wsparciem duchowym Ruchu Oazowego.
Na Dniu Wspólnoty w Tylmanowej (16 VIII 1973 r.) Ksiądz Kardynał Wojtyła powiedział: ... jesteście tutaj na oazie, trzeba ażeby każdy z was wziął tę oazę w siebie i żeby się stał taką oazą i żeby tymi oazami zagęścić jak najbardziej pustynię. Wtedy ona nie będzie groźna. To jest równocześnie życzenie, które wam przekazuję z całego serca, wszystkim tutaj zgromadzonym, wszystkim oazom i waszemu Ojcu i organizatorowi, który ten Ruch Żywego Kościoła zainicjował i rozwija z roku na rok. Niech Bóg za wstawiennictwem Matki Niepokalanej i Jej umiłowanego sługi, błogosławionego Maksymiliana, pozwoli oazami zagęścić pustynię, która grozi, aby już nie była groźna.
Takie kontakty Księdza Kardynała z Ruchem dawały otuchę uczestnikom, a księżom moderatorom umocnienie i ochronę w dalszej działalności. Przyszły papież należał do najgorliwszych zwolenników wśród ówczesnego Episkopatu Polski tego rodzącego się ruchu oazowego.
To wyzwanie historii podjął następca na stolicy św. Stanisława w Krakowie, ks. kardynał Franciszek Macharski. Niech świadczą o tym te słowa: Moi Drodzy, po rekolekcjach wakacyjnych i po pielgrzymce na Kalwarię ... pora brać się do zwyczajnej pracy w duszpasterstwie dzieci i młodzieży - a więc: co tydzień spotkania formacyjne, Dekanalne Dni Wspólnoty, kursy.
Chcę wszystkim pobłogosławić na tę pracę. Powierzam ją i Was samych Matce Bożej. Wzywałem Ją w Kalwarii, aby zechciała być Matką naszą w trudzie całorocznego apostolstwa, który jest jak sianie ziarna.
Raz jeszcze dziękuję za wszystko, coście uczynili w lecie dla rekolekcji. Dziękuję wszystkim: Księżom z Archidiecezji i z zakonów, Siostrom, Paniom, Klerykom krakowskim i zakonnym, animatorom i animatorkom. Ponawiam podziękowanie dla Księży Proboszczów, dla gospodarzy i pomagających w kuchni i w zaopatrzeniu. Bóg Wam zapłać!
Na rok duszpasterstwa młodzieży 1985/86 - Szczęść Boże! (18 IX 1985).
Duszpasterstwo Służby Liturgicznej i Ruchu Światło - Życie w naszej Archidiecezji wchodzi w skład Wydziału Duszpasterstwa Dzieci i Młodzieży Kurii Metropolitalnej. Od 1973 do 2001 roku Ruchem w Archidiecezji Krakowskiej kierował Ks. Franciszek Chowaniec. W pracy tej bardzo dzielnie współpracował z nim Ks. Marek Głownia, a od roku 1971 do 1997 współpraował Ks. Stanisław Mika, zaś od VIII 1996 r. Ks. Jerzy Serwin oraz od IX 1997 Ks. Jan Dolasiński. Od roku 2001 moderatorem jest ks. Jerzy Serwin.
W roku 1980 uczestnicy rekolekcji wakacyjnych w naszej Archidiecezji stanowili 10% wszystkich uczestników w Polsce. W roku 1986 liczba uczestników oaz letnich w Archidiecezji Krakowskiej przekroczyła 8.000. W roku 1998 w wakacje liczba uczestników wynosiła ponad 5.000 osób. Duszpasterstwo to obejmuje dzieci, młodzież i Kręgi Rodzin Ruchu Światło - Życie.
Rekolekcje wakacyjne wprowadzają uczestników w pracę w ciągu roku. W parafiach w 1990 roku było objętych pracą 41.450 osób dzieci i młodzieży, w tym 16.299 ministrantów, 4.433 lektorów, 7.783 schole i Oazy Dzieci Bożych, oraz 12.935 młodzieży Ruchu Światło - Życie. Na podstawie niepełnej ankiety w 1998 roku, wszystkich wymienionych jest około 30.000.
Do prowadzenia tylu ludzi potrzebni są animatorzy. Duszpasterstwo prowadzi szkołę animatora w następujących stopniach: grupowych (KODA-ODB) dla prowadzenia ministrantów i scholi, animatorów (KODA) dla prowadzenia grup młodzieży, animatorów muzycznych (KAMUZO) i animatorów liturgicznych (KODAL). Szkoła animatora trwa cały rok a w zimie odbywają się 10 dniowe rekolekcje animatorskie. Również Kręgi Rodzin prowadzą przygotowanie par animatorskich na tzw. ORARach.
W każdym dekanacie odbywają się szkoły Ministranta Słowa Bożego (lektora). W ciągu jednego roku przygotowuje się paręset lektorów, którzy na zakończenie tej szkoły otrzymują błogosławieństwo do pełnienia tej posługi. Od roku 1980 Duszpasterstwo prowadzi Studium Św. Królowej Jadwigi dla animatorów.
W oparciu o program Krajowego Duszpasterstwa Służby Liturgicznej i Ruchu Światło - Życie opracowany przez Sługę Bożego ks. Franciszka Blachnickiego, Duszpasterstwo w 1978 r. wydało podręcznik duszpasterstwa parafialnych wspólnot służby liturgicznej archidiecezji krakowskiej. Następnie w ramach programu ogólnopolskiego Duszpasterstwo krakowskie wydało podręczniki formacyjne dla ministrantów począwszy od kandydata (kl. III) do Ministranta Ołtarza (kl. VI).
Materiały te opracowywał zespół księży, kleryków i ludzi świeckich pod redakcją ks. Stanisława Szczepańca.
Duszpasterstwo wydawało w ciągu tych lat Biblioteczkę służby liturgicznej, oraz różne pomoce do pracy formacyjnej. Wydaje także dla animatorów - Formację Animatora - pomoc do pracy dla animatorów i Służmy Panu - dla Dzieci Bożych, schól i ministrantów. W ciągu lat 1973-1998 wydano 60 pozycji różnych pomocy do pracy formacyjnej.
Szczególnymi uroczystościami Służby Liturgicznej i Ruchu Światło - Życie w każdym roku są: Pielgrzymka do Kalwarii (w 1998 już XXVI), Pielgrzymka do Katedry Wawelskiej w Wielki Czwartek (od lat sześćdziesiątych) i Opłatek z ks. kardynałem (od lat siedemdziesiątych).
W roku 1996 Służba Liturgiczna i Ruch Światło - Życie w czasie XXV Pielgrzymki do Kalwarii złożyła dziękczynienie za wszystkie łaski całego 25-lecia, za Ojca Świętego obchodzącego 50-lecie kapłaństwa, za opiekę Księdza Kardynała Franciszka Macharskiego, za wszystkie łaski, za wszystkich dobrych ludzi, którzy wspomagali i prowadzili to duszpasterstwo, za tych, którzy byli formowani w tym duszpasterstwie. Szczególnie modlimy się o łaskę beatyfikacji Sługi Bożego Księdza Franciszka Blachnickiego, ...gorliwego apostoła nawrócenia i wewnętrznej odnowy człowieka i wielkiego duszpasterza młodzieży ... Swoje liczne talenty umysłu i serca, jakiś szczególny charyzmat, jakim obdarzył Go Bóg, oddał sprawie budowy Królestwa Bożego. Budował je modlitwą, apostolstwem, cierpieniem i budował z taką determinacją, że słuszniemyślimy o Nim jako o "gwałtowniku" tego Królestwa (por. Mt 11,12)

ks.Piotr Natanek
. Tak napisał o Ks. Franciszku Blachnickim Ojciec Święty Jan Paweł II - 28 II 1987 r.